Մուտքի մէջ > ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ > ՀԱՄԱՅՆՔԱՅԻՆ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆ

ՀԱՄԱՅՆՔԱՅԻՆ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆ

Սիրելի Եղբայրներ եւ Քոյրեր,

Մեր Սուրբ Նահատակաց յիշատակի մեծ օրն է 24 Ապրիլը։  Այս օրը կը նշէ Քրիստոսի սուրբ  հաւատքին յաղթանակը մահուան եւ ապականութեան, մանաւանդ բարոյական եւ հոգեկան մահուան վրայ։ Նշելի է մեծ գոհունակութեամբ որ Հայաստանեայց Առաքելան Սուրբ Եկեղեցին պաշտօնապէս ճանաչած է այդ Նահատակութեան քրիստոէնական մարտիրոսութեան համգամանքը։

Մեր պանծալի Նախնիքը նախընտրեցին մահը քան ուրացումը, մարտիրոսութիւնը՝ քան թէ հաւատուրացի, ազգուրացի սեւ խարանով շարունակուելիք տխեղծ կեանքը։ Անոնք նահատակուեցան իրենց հայ ինքնութեան համար, որ անխզելիօրէն կապուած է, մեր պատմութեան, մշակոյթին եւ արժեհամակարգին շաղախումով, Տէր Յիսոսի, Տէր Քրիստոսի մեր առհաւական խոր հաւատքին։ Արդարեւ, անոնք որ հաւատափոխ եղան, յոյժ մեծագոյն մասամբ, ազատեցան մահուան արհաւիրքէն։

Մեր Նահատակները հաւատացին խորապէս մեր մեծ Պատմիչ, Վարդանանց յաղթական հերոսամարտին դիւցազներգու, երիցս երանեալ Եղիշէի պատգամին՝ Մահ ոչ իմացեալ մահ է, մահ իմացեալ անմահութիւն է։ Համոզում, որով թրծուած եւ ոգեշնչուած՝ Վարդանէն մինչեւ Վահան երկարող հերոսներու սերունդը ատենագրեց հաւատքի եւ ինքնութեան այդ վսեմ կոթողը, որ կը կոչուի Վարդանանց հերոսամարտ։

Այս պատճառով է որ Ամենայն Հայոց Հայրապետ, Ն․Ս․Օ․Տ․Տ․ Գարեգին Բ․ Կաթողիկոսը սրբադասեց Մեծ Եղեռնի պանծալի Նահատակները, որոնց ցուցաբերած օրինակը՝ հաւատքի, հաւատարմութեան եւ անվկանդ յոյսի պարծանք է ամէն հայու,  բայց նաեւ ամէն մարդու համար, որ կը հաւատայ մարդկային իրաւ արժէքներուն, սկզբունքի եւ ինքնութեան հաւատարմութեան, մարդուս արաժանապատւութեան։

Այս խոր համոզումներով ի սրտէ կը մաղթեմ, որ մեր Նահատակներուն հաւատքն ու յոյսը մեզի զօրավիգ կանգնին միշտ՝ մեր առօրեայի դժուարութիւններուն մէջ, մանաւանդ՝ գրեթէ բոլոր մարդկութեան համար տառապանքի, պատերազմական արհաւիրքներու, հիւանդութեան, վախի այս դժուարին օրերուն։

Սիրով, օրհնութեամբ եւ աղօթքով, մնամ հարազատօրէն ձերդ՝

† Տ. Լեւոն Արք. Զէքիեան                                    

Իսթանպուլ, 23 Ապրիլ 2022

 

ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

ԿԻՐԱԿՆՕՐԵԱՅ ԱՍՏՈՒԾՈՅ ԽՕՍՔԸ

Իսկ փարիսեցիները, երբ լսեցին թէ պապանձեցուց սադուկեցիները, միասին հաւաքուեցան։ Անոնցմէ մէկը, որ Օրէնքի վարդապետ էր, փորձելով հարցուց. «Վարդապե՛տ, ո՞րն է Օրէնքի ամենամեծ պատուիրանը»։ Յիսուս պատասխանեց. «Սիրէ՛ քու Տէր Աստուածդ բոլոր սրտովդ, բոլոր հոգիովդ եւ բոլոր մտքովդ. այս է մեծ եւ առաջին պատուիրանը։ Իսկ երկրորդը` ասոր նման է։ Սիրէ՛ ընկերդ քու անձիդ պէս։ Այս երկու պատուիրաններուն վրայ հիմնուած են ամբողջ Օրէնքն ու Մարգարէները»։ Երբ փարիսեցիները հաւաքուեցան` Յիսուս հարցուց անոնց. «Ի՞նչ կը խորհիք Քրիստոսի մասին, որո՞ւ որդին է»։ «Դաւիթի», պատասխանեցին։ Յիսուս աւելցուց. «Իսկ ի՞նչպէս Դաւիթ Հոգիով զինքը Տէր կը կոչէ եւ կ'ըսէ։ Տէրը ըսաւ իր տիրոջս. Նստէ՛ աջ կողմս, մինչեւ որ թշնամիներդ ոտքերուդ պատուանդան դնեմ։ Իսկ եթէ Դաւիթ զինքը Տէր կը կոչէ, ի՞նչպէս կրնայ անոր որդին ըլլալ»։ Ոչ ոք կրնար անոր պատասխան տալ. եւ այդ օրէն ետք` ո՛չ ոք կը համարձակէր իրեն բան մը հարցնել։ Այն ատեն Յիսուս խօսեցաւ ժողովուրդին եւ աշակերտներուն` ըսելով. «Մովսէսի աթոռը նստան դպիրներն ու փարիսեցիները. ինչ որ ըսեն անոնք ձեզի` ըրէք ու պահեցէք, բայց իրենց գործերուն համեմատ մի՛ գործէք. որովհետեւ կ'ըսեն բայց չեն ըներ։ Ծանր եւ դժուարակիր բեռներ կը կապեն ու մարդոց ուսերուն վրայ կը դնեն, եւ իրենք` մատո՛վ անգամ չեն ուզեր շարժել զանոնք։ Իրենց բոլոր գործերը կը կատարեն մարդոց երեւնալու համար. կը լայնցնեն իրենց գրապանակները եւ կ'երկնցնեն զգեստներու քղանցքները. կը սիրեն խնճոյքներու մէջ առաջին տեղերը գրաւել եւ ժողովարաններու մէջ` առաջին աթոռները, հրապարակներու վրայ ողջոյն ընդունիլ եւ մարդերէն կոչուիլ «Ռաբբի՛, Ռաբբի՛»։ Բայց դուք ո՛չ մէկը վարդապետ կոչեցէք, որովհետեւ մէ՛կ է ձեր ուսուցիչը եւ դուք ամէնքդ եղբայրներ էք։ Երկրի վրայ ո՛չ մէկը ձեզի հայր մի՛ կոչէք, որովհետեւ մէ՛կ է ձեր Հայրը` որ երկինքն է։ Մի՛ կոչուիք ուսուցիչ, որովհետեւ ձեր ուսուցիչը Քրիստոսն է։ Եւ ձեր մէջէն մեծը` թող ձեր սպասաւորն ըլլայ։ Ո՛վ որ իր անձը բարձրացնէ` պիտի խոնարհի, եւ ո՛վ որ իր անձը խոնարհեցնէ` պիտի բարձրանայ։

Մատթէոս 22, 34 - 23, 12

Նուիրատուութիւն

ՆՈՒԻՐԱՏՈՒՈՒԹԵԱՆ ՀԱՄԱՐ